“G.V.D , stomme tyfustrut! Je verblindt me! Dikke middelvinger in mijn richting. Al foeterend fietst hij verder en roept nog van alles dat ik gelukkig niet kan verstaan.
Overdonderd door zoveel agressie over een fietslamp op de vroege ochtend, fiets ik door. Ik roep nog: “… Nou… jij ook nog een fijne dag he?!” Maar dat hoort hij niet, vermoed ik.
De scheldpartij houdt me bezig, totdat ik op mijn plek van bestemming ben.
Een maand later fiets ik op dezelfde elektrische bakfiets op precies dezelfde plek. Ik stop even om gedag te zeggen tegen mijn lief, die een eind met me meegefietst is. Van de andere kant komt een vrouw aangefietst. Ze stopt en zegt: “Goedemorgen. Weet jij dat die fiets van jou zo’n sterke koplampen heeft dat ze je tegenliggers verblinden? “
Nee, dat wist ik niet, alhoewel… nu komt de herinnering aan de scheldpartij van een maand daarvoor weer boven drijven. We raken in gesprek.
“Nou, nu je het zegt, ik ben vorige maand nogal uitgescholden over die lichten. Maar toen was ik zo overdonderd dat ik meer met de agressieve reactie bezig was, dan met het verhelpen van het probleem.“
Ze zegt: “Het is heel fel licht waardoor je even niks meer ziet. Maar misschien weet je dat niet, omdat je het zelf nooit ziet, omdat jij op de fiets zit.” Dat klopt. Anderen verblinden is natuurlijk niet mijn bedoeling en ik ben me er niet van bewust. We kijken samen wat we ter plekke kunnen doen.
De lichten zijn op deze manier ingebouwd. Ik kan daar nu niks aan veranderen.
Ik kan wel handmatig de lichten uitzetten. De zon schijnt, dus ik heb helemaal geen licht nodig. Ik fiets door, en gedurende de dag merk ik dat de lichten automatisch aangaan als de fiets aangaat. Dat was me eerder niet opgevallen. Nu houdt het probleem me bezig, en hoe ik dit kan verhelpen.
Ik vond het een leuk gesprek. We wensten elkaar nu oprecht een fijne dag toen we afscheid namen. En: ik was gemotiveerd om het probleem te verhelpen.
Twee reacties op dezelfde situatie, waarbij slechts eentje tot gedragsverandering leidt.
Ik besluit de fabrikant te bellen. Dat nummer kan ik niet vinden, dus ik bel de fietsenmaker waar de fiets gekocht is. Hij vertelt me hoe ik de lampen kan bijstellen: “Je moet wel een beetje lenig zijn, want je moet de lampuitsparing onder het bankje aan de binnenkant openschroeven en de lampen naar de grond afstellen. Als je er niet uitkomt mag je me bellen. Of de fiets langsbrengen, dan help ik je.” Hij vertelt ook dat het een groeiend probleem is, bij allerlei fietsen. Fabrikanten maken hele felle lampen, die heel fijn zijn als je zelf meer zicht wilt hebben. En die als nadeel hebben, dat ze anderen verblinden. Hij krijgt er steeds meer vragen over. Ik besluit om de volgende keer een schroevendraaier mee te nemen om de lampen te verstellen.
Waarom dit hele verhaal over fietslampen?
De les die ik eruit haal is: Als je een gedragsverandering wilt bij een ander (bijvoorbeeld op je werk, met je kinderen, op je sportclub, bij een tegenligger met te felle lampen ;-), dan is dit een strategie waar je samen verder mee komt:
- Maak contact
- Ga in gesprek, begin met goedemorgen en een vraag
- Ga ervan uit dat de bedoeling van de ander niet is om jou dwars te zitten
- Parkeer je eigen emotie even
- Stel een paar vragen
- Vertel wat jou hindert en onderzoek samen wat er mogelijk is om de hinder in de toekomst te voorkomen
- Dan zul je waarschijnlijk merken, dat je samen tot een oplossing komt én dat je emotie dan ook als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Succes!
Ik ben benieuwd naar jouw ervaring hiermee en zou het leuk vinden als je die deelt in de comments.
PS: Ik ga eens per maand met de bakfiets van MeerBomenNu naar het bos om daar zaailingen te oogsten met een groep vrijwilligers. Dat zijn kleine boompjes die op een plek staan waar ze geen kans hebben om uit te groeien tot volwassen bomen. In overleg met de boswachter halen we ze weg: boswachter blij en wij blij. We geven de boompjes weg aan mensen of organisaties die bomen willen aanplanten, zoals voedselboseigenaren, campings, buren die een groenstrook willen aanplanten, mensen die een boom in hun tuin willen etc. Gratis. Heerlijk vrijwilligerswerk in mijn beleving en een win-win situatie voor de aanplant van nieuwe bomen. Deze foto is gemaakt in het Panbos in De Bilt, op de dag van de scheldpartij.
Meer weten, mee oogsten of bomen gratis afhalen? Kijk op MeerBomen.Nu
PS2: Ik ondersteun professionals en teams bij het verbeteren van communicatie en samenwerking, zodat dat leidt tot duurzame gedragsverandering. Neem gerust contact op als je wilt kennismaken of met mij wilt linken.